طرحواره محرومیت عاطفی یک مفهوم روانشناختی است که شامل این باور عمیق است که نیازهای عاطفی فرد در روابط برآورده نمی شود.

طرحواره محرومیت هیجانی

طرحواره محرومیت هیجانی اغلب از تجارب غفلت یا نیازهای عاطفی برآورده نشده در دوران کودکی ایجاد می شود که منجر به مشکلات در بیان احساسات و ایجاد ارتباط سالم با دیگران می شود.

ایده اصلی در این است که نیازهای عاطفی فرد برای حمایت، درک، و اعتبار به طور مداوم در روابط برآورده نمی شود.

ریشه های این طرحواره معمولاً از بی توجهی مداوم یا عدم پاسخگویی توسط مراقبان در دوران کودکی ناشی می شود

انواع طرحواره محرومیت :

• محرومیت حفاظتی: احساس فقدان راهنمایی و محافظت.
• محرومیت از همدلی: احساس سوء تفاهم یا شنیده نشدن.
• محرومیت از تربیت: احساس عدم حمایت یا بی توجهی(منبع).

افراد مبتلا به این طرحواره اغلب احساس تنهایی، تلخی، افسردگی و قطع ارتباط با دیگران می کنند. آنها ممکن است برای بیان مؤثر احساسات خود مبارزه کنند و ممکن است در رفتارهای ناسازگاری مانند تأیید بیش از حد یا ایثارگری شرکت کنند. این رفتارها می تواند این باور را تقویت کند که نیازهای آنها برای دیگران سنگین است.

ریشه های تحولی طرحواره محرومیت هیجانی

ریشه‌های تکاملی طرحواره محرومیت عاطفی عمیقاً در تجربیات اولیه زندگی، به‌ویژه تجربیاتی که شامل مراقبان اولیه هستند، نهفته است. این طرحواره زمانی ایجاد می‌شود که نیازهای عاطفی کودک برای محبت، همدلی و حمایت به‌طور مداوم توسط مراقبین او برآورده نشده یا به درستی درک نشود. در اینجا برخی از جنبه های کلیدی مربوط به ریشه های تکاملی آن وجود دارد:

• ریشه های رشد

تجارب دوران کودکی: طرحواره محرومیت عاطفی اغلب از تجربیات دوران کودکی ناشی می شود که در آن مراقبان از ارائه حمایت عاطفی کافی شکست می خورند. این می تواند به دلیل بی توجهی یا به دلیل کمبود منابع (مثلاً به دلیل مشکلات سلامت روان) برای پاسخگویی به این نیازها رخ دهد.

دلبستگی ناایمن: مشابه الگوهای دلبستگی ناایمن، کودکان مبتلا به این طرحواره ممکن است احساس کنند که مراقبانشان شنیده نشده یا دیده نمی شوند و آنها را به این باور می رساند که نیازهای عاطفی آنها هرگز به طور کامل برآورده نمی شود.

منبع : طرحواره محرومیت هیجانی | احساس شنیده نشدن!